Het ontstaan van de vereniging

De ponyclub ‘Malsna-ruiters’ werd officieel op 14 september 1971 in Buurmalsen opgericht. In Ons Eigen Gebouw in Buurmalsen vond een vergadering plaats onder leiding van de heer A.J.L. Pieterse uit Tricht. Er waren ongeveer dertig aanwezigen, waaronder burgemeester J.C. Sanders. Gemeld werd dat er al met een viertal ruitertjes begonnen was op het terrein van de heer Merkens aan de Meersteeg in Tricht, onder leiding van mevrouw Eijma. Al spoedig kreeg zij assistentie van de heer Klarenbeek en werd besloten in twee groepen te rijden. Mevrouw Eijma gaf ‘s ochtends van 9-10 uur les, de heer Klarenbeek ‘s middags van 2-3 uur. al in twee groepen gereden werd werden. Het team instructeurs werd al snel uitgebreid met Gerrit van Loenen. Later opgevolgd door Henk Groothuis, in het dagelijkse leven politiecommandant, en vermaard om zijn aandacht voor discipline en correct gedrag.

Begintijd

,,Het was een leuke tijd,, herinnert mevrouw Eijma zich. ,,Met de heer Klarenbeek en Merkens hadden we al een paar keer bij elkaar gezeten en gepraat van we zouden eigenlijk een ponyclub moeten oprichten. We wilden dat met Buurmalsen samen doen. Nou, dat was wel een heel gedoe hoor. Mevrouw, dat lukt je nooit, zeiden ze tegen mij. Maar het is toch wel gelukt. We begonnen op een stuk land van de heer Merkens aan de Meersteeg in Tricht. Er waren toen vier pony’s. Ik gaf les. Ik begon met vier leerlingen, Jaap en Hein Merkens, Jacomine van de Woerd en Evert-Jan de Haan. Ze kwamen niet alleen uit boerenfamilies, er waren ook particulieren. Op zaterdag werd lesgegeven. Later ook nog op een avond in de week, maar dat was alleen in de zomerperiode. Een jaar later is een paardenbak neergezet. Op een gegeven moment moesten we daar weg en zijn we naar Buurmalsen gegaan, aan de Groeneweg, en daar zitten ze nog steeds. De naam Malsna was iets Betuws, uit deze streek.

De uit Rotterdam afkomstige mevrouw Eijma kwam in de zestiger jaren in Tricht wonen en had zelf altijd paard gereden. Ze bezat destijds ook twee pony’s, Tanja en Viola, waarop haar tweelingzonen reden en die voor lessen gebruikt werden. ,,Ik was niet gediplomeerd, maar dat gaf in die tijd niet zo. Het eerste bestuur bestond uit de heer Pieterse, de heer Slijkoord en mevrouw Eijma.

Opening manegebak

Zaterdagmiddag 2 september 1972 werd de manegebak aan de Meersteeg in gebruik genomen en officieel geopend door burgemeester Sanders. ,,Ik wilde graag met de muziek de dorpen door. Maar Buurmalsen wilde niet met Tricht spelen en andersom. Dat was toen nog zo. Nou, toen hebben we maar de muziek in Geldermalsen gevraagd. Ruiters vertrokken ‘s-middags om 1 uur vanaf de Brink in Buurmalsen om burgemeester Sanders, die aan de Groenweg woonde, op te halen. Dat gebeurde met een open rijtuig met twee paarden (bruine vossen) bespannen. In het rijtuig namen verder nog plaats de bestuursleden Pieterse en Slijkoord. Mevrouw Eijma opende de stoet op haar pony Viola. In de Trichtse Kerkstraat sloten de majorettes, tamboers en de muziek uit Geldermalsen bij de stoet aan. Via de Lingedijk, Middelweg, Raamweg en Nieuwsteeg ging het richting de Meersteeg alwaar de officiele opening met de nodige toespraken plaatsvond. De muziek speelde het Wilhelmus en de burgemeester bood de ponyclub namens het gemeentebestuur een vlag aan, die ook prompt werd gehesen. Ook schonk hij de club een speciaal vervaardigd vaandel. Daarna volgden demonstraties van jongere en oudere leden.

 ,,Het was een leuke tijd, ik kan niet anders zeggen. Alles was op vrijwillige basis, ook het lesgeven. De bak aanleggen, daar zorgden we zelf voor. Er was iemand die deed in zand, het ging allemaal vanzelf. Tegenwoordig is dat anders. Vroeger kon er denk ik meer. We gingen al vrij snel naar wedstrijden, toen kwam er wel meer competitie onderling. Dat is niet altijd even leuk.

Ze herinnert zich nog een bezoek van De Malsnaruiters bij de Greefa. ,,Het was voor een of ander jubileum. We wilden eerst met de pony’s naar binnen rijden, maar dat durfden we uiteindelijk toch niet aan. We traden wel meer op, maar niet echt officieel. We gingen ook wel met geoefende ruiters naar de Drunense Duinen. Dan maakten we daar een tocht. Dat was machtig mooi. Maar je moet wel geoefend zijn.?? Na lang aandringen werd er wel eens een minder ervaren ruiter meegenomen. Maar je kunt niet zomaar met een paard of pony op een zandvlakte komen als je niet goed kan rijden. Die pony ziet dat zand en denkt: nu zal ik eens. Ja, dan lig je zo in de bramenstruiken.

De Malsnaruiters zijn inmiddels uitgegroeid tot een redelijk grote Landelijke Rijvereniging en Ponyclub en heeft tot doel de paardensport in de ruimste zin van het woord te bevorderen. Daartoe worden dressuur-, springlessen, recreatieve activiteiten en wedstrijden georganiseerd. Paarden, pony’s, ruiters, menners en amazones zijn allemaal welkom. Er wordt veel georganiseerd voor de leden, zoals buiten- en puzzelritten, beachvolleybal, barbecueën, ruiterkampen en onderlinge wedstrijden.